In de ban van de honingraat

Een paar jaar geleden nam ik deel aan een cursus biodynamisch imkeren op de school van mijn kinderen. Al mijn hele leven ben ik een honingliefhebber, en het idee om de fascinerende wereld waar de honing vandaan komt beter te leren kennen, sprak mij aan. Tijdens de cursus raakte ik zeer onder de indruk van wat voor een bouwkundig meesterwerk de honingraat eigenlijk is. De werkbijen maken de honingraat van bijenwas met hun bovenkaken en poten. De cellen dienen als kraamkamer of als opslagruimte voor honing of stuifmeel. De perfecte zeshoekige vorm van de honingraat zit ontzettend slim in elkaar. De volledige ruimte wordt gebruikt met een minimum aan materiaal zonder aan stabiliteit te verliezen.

Door de geschiedenis heen hebben wetenschappers, ingenieurs en ontwerpers zich laten inspireren door deze ingenieuze constructie, en zo raakte ook ik in de ban van de honingraat. De uiterste precisie die komt kijken bij het in verstek zagen en het verbinden van het hout vergt opperste concentratie en ik waan me een werkbij die cel na cel produceert. Niet om honing of stuifmeel in op te slaan, maar wel andere mooie schatten of planten die prachtig uitkomen in de hexagonale vorm.

Inmiddels heb ik al heel wat honingraat­composities mogen maken in woonkamers, slaapkamers, maar ook in praktijken en scholen. Het is heel leuk om te zien hoe de composities daarna aangekleed worden door de eigenaars, iedere compositie is daardoor weer een totaal nieuw, origineel en persoonlijk kunstwerk.